Substancje rozpuszczone i nierozpuszczone w wodzie ze zbiorników powierzchniowych, stosowanej do chłodzenia w elektrowniach i przemyśle, mogą się różnić pod względem ilości i składu chemicznego w zależności od lokalizacji i rodzaju dopływu. Niepożądane odkładanie się tych substancji na powierzchni wewnętrznej rur chłodzących określa się jako microfouling. Zwykle w rurach chłodzących wiele mechanizmów zanieczyszczenia biologicznego (fouling) występuje jednocześnie, wzajemnie się wzmacniając. Ponadto na zjawisko microfouling istotny wpływ ma:
• materiał wykonania rur chłodzących (większy stopień biofouling dla tytanu i stali nierdzewnych oraz tendencja do korozji materiałów miedzianych) oraz
• temperatura wody chłodzącej (tendencja do wytrącania się wapnia).
Microfouling ujemnie wpływa na przejście ciepła w rurach chłodzących, znacznie zmniejszając efektywność kondensatorów i wymienników ciepła. Ponadto microfouling może często prowadzić do nieplanowanych przestojów dla potrzeb okresowego czyszczenia ręcznego oraz do uszkodzenia wymienników ciepła.
W następnym artykule rozwiniemy temat zjawiska microfouling oraz odpowiemy na podstawowe pytanie. Czy jesteśmy w stanie zapobiec lub ogranicznyć do minimum nieporządany efekt mikrozanieczyszczeń.
